ذکر مصائب شب عاشورای حسینی
شب است و خیمه ها از تاب رفته به پشت ابــــــــــرها مهتاب رفته صدای پای عبــــاس است این جا که چـشم کودکان در خواب رفته *** در این سو آسمان مهتاب بار است در آن سو آســـــمانی تار تار است در این ســـو مادری بی تاب فـــرزند در آن سو حرمله فکر شکار است *** ربـــــاب است و دلی در خون تپیده پر از دلـــــشوره، از هستی بریده چـــرا می بوسد امشب حلق اصغر بمیرم باز هـــــم کابـــــــوس دیده *** شب است و گفت کم کم خواهرش را وصّیت های زهـــــرا مـــــادرش را ز طرز خــنده های شـــــــمر، پیداست که امشب تیـــز کرده خنجــرش را *** من و راهی که پر ســــــوز و گــــــدازه تـــو و غــــــم های تشییع جنــازه خــــدایا مـــی زننـــد انــــگار آن ســــو همـــه بر پای مــرکــب نــــعل تازه *** ببیـــــن آتـــــش زدی خاکـــــسترت را تمــــاشــا کـــن نــــگاه آخـــرت را مــــرا کشتــــی بیـــــا امشب برون آر تو از انگشت خـــود انـــگشترت را |